Najbogatszy Polak. Pozostawił majątek wart 15 mld złotych.Nawet najwięksi wrogowie z szacunkiem mówili o skali jego przedsięwzięć.

Drapieżny kapitalista i hojny filantrop. Ikona transformacji polskiej gospodarki. Człowiek, który z upodobaniem kolekcjonował zarówno dzieła sztuki, jak i znajomości z możnymi tego świata. Hanna Suchocka radziła się go, czy ma objąć posadę premiera RP. Przyjmował go Donald Tusk. Do jego firmy zaglądał Marian Krzaklewski. Szczególne relacje łączyły go z prezydentem Aleksandrem Kwaśniewskim, do którego miał nieograniczony dostęp.

Książka zawiera wypowiedzi Jana Kulczyka, których udzielił nam przed śmiercią w Wiedniu. Opowiada o drodze do bogactwa i zdarzeniach, bez których nie osiągnąłby swojej pozycji. Polemizuje z krytyką i zarzutami, jakie towarzyszyły mu odkąd zaczął zarabiać duże pieniądze. Po raz pierwszy opowiada o kulisach swoich największych inwestycji. Zdradza w kim upatrywał swojego największego wroga i kto mógł stać za nagraniami kelnerów. Osobiste relacje to najważniejsza część jego narracji. Bo jak lubił mawiać doktor Jan Kulczyk, interesy robi się z ludźmi, a nie z firmami.

Jaką rolę przy największych polskich prywatyzacjach odegrał gen. Gromosław Czempiński? Który z polityków miał tajne konta w Szwajcarii? Co kryją wyciągi z rachunków tajemniczych spółek zarejestrowanych w Liechtensteinie?

Piotr Nisztor i Wojciech Dudziński ujawniają nieznane kulisy wyprowadzania wartego miliardy państwowego majątku! W wydanej przez Editions Spotkania książce pokazują kim są ludzie, do których trafiły te pieniądze. Odsłaniają także ich powiązania. Podczas lektury "Nietykanych" trudno odpędzić się do pytania, dlaczego nie zajmowały się tym policja, prokuratura i służby specjalne.

Książka jest literaturą faktu. Momentami przypomina jednak klasyczny film akcji. Obok gangsterskich porachunków jest działanie służb. Kontrowersyjne transakcje dokonywane przez biznesmenów, polityków i prawników. Autorzy docierali do osób, które występowały w opisywanych prywatyzacyjnych historiach. Niewiele z nich chciało o tych sprawach rozmawiać. Nisztor i Dudziński przejrzeli jednak wiele dokumentów. Korzystali m.in. z archiwum Instytutu Pamięci Narodowej czy archiwum Ministerstwa Skarbu Państwa. Pomogło im to ustalić dużo faktów pozwalających zrekonstruować prawdziwy obraz prywatyzacji polskiego majątku.